Ode aan Emily Dickinson en Serendipity. Mijn kennismaking met Emily Dickinson was in feite al een onverwachte vondst. Ik ontdekte haar werk in de intense film Sophie’s Choice waarin het gedicht “Country Burial”geciteerd wordt. Gefascineerd als ik al jaren was door poëzie ben ik me verdergaan verdiepen in haar werk. En zij blijkt in de loop van de jaren mijn altijd weer terugkerende bron van serendipity.

Haar werk geeft een voortdurende voedingsbodem die leidt naar onverwachte paden. Je ontdekt steeds weer andere betekenislagen. Het is een reis via haar woorden naar jezelf, jouw interpretatie. het schept verwondering, je wordt gevoed, geeft je een esprit waarin je open staat voor andere technieken en vormgeving.

Deze installatie is een ode aan Emily Dickinson in de vorm van een grafische “analyse” van haar portret. Van jongs af aan heb ik altijd veel met fotografie gewerkt en het fascineerde mij dat er van Emily maar één portret bekend was. Een typisch 19e eeuwse pose van een vrouw die haar ogen recht op je gericht houdt; er ontstaat een kontakt. Ik had haar gezicht al meerdere malen met zeefdruk op canvas gedrukt. maar op een dag zag ik op de academie een zeer verassende druktechniek door op natte klei een ongefixeerd fotokopie af te drukken, daarna te laten drogen, en te bakken. Het fantastische resultaat is na het bakproces een in klei ingebrande roodbruine beeltenis. Zo mooi! Hierdoor geïnspireerd heb ik later gekozen voor porselein-papier klei op A4-grootte. En heb het portret van Emily Dickinson ontleed: haar gezicht, handen, mond, neus en hebt ook andere beeldelementen aan de installatie toegevoegd. Zo is er een installatie ontstaan van 30 paneeltje ragfijn porselein. Fragiel en monumentaal tegelijk, door zijn repeterende vorm een ode aan haar dichtkunst (dec’14; Ria Diercks Kroon)